سرآغاز
سلام؛
برای شروع شاید بد نباشه که جانب امانت رو رعایت کنیم و متن شعری را که در عنوان وبـ لاگ آمده است رو بیاریم:
بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست/ بگشای لب که قند فراوانم آرزوست/
ای آفتاب حسن برون آ دمی زابر/ کان چهره مشعشع تابانم آرزوست/
بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز/ باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست/
گفتی زناز بیش مرنجان مرا برو/ آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست/
وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست/ وان ناز و باز و تندی دربانم آرزوست/
این نان و آب و چرخ چو سیل است بی وفا/ من ماهی ام نهنگم عمانم آروزست/
یعقوب وار وا اسفاها همی زنم/ دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست/
والله، شهر بی تو مرا حبس می شود/ آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست/
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت/ شیر خدا و رستم دستانم آرزوست/
جانم ملول گشت زفرعون و ظلم او/ آن نور روی موسی عمرانم آرزوست/
زین خلق پر شکایت گریان شدم ملول/ آن های و هوی و نعره مستانم آرزوست/
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر/ کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست/
گفتند یافت می نشود جسته ایم ما/ گفت آنکه یافت می نشود آنم آرزوست/
هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خُرد/ کان عقیق نادر ارزانم آرزوست /
پنهان ز دیده ها
و همه دیده ها ازوست/ آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست /
خود کار من گذشت ز هر آرزو
و آز / از کان و از مکان پی ارکانم آرزوست/
گوشم شنید قصه ایمان و مست شد/ کو قسم چشم؟ صورت ایمانم آرزوست /
یک دست جام باده و یک دست جعد یار / رقصی چنین میانه ی میدانم آرزوست/
می گوید آن رباب که : مُردم ز انتظار / دست و کنار و زخمه ی عثمانم آرزوست/
من هم رباب عشقم و عشقم ربابیست/ وان لطفهای زخمه ی رحمانم آرزوست/
باقی این غزل را ای مطرب ظریف/ زین سان همی شمار که زین سانم آرزوست/
بنمای شمس مفخر تبریز! رو ، ز شرق/ من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست/
مولوی